سناریوی بانک سپه

سه شنبه 31 شهریور ماه 1388

تهران - فلکه اول صادقیه - بانک سپه
ساعت یازده و سی دقیقه صبح

شاهد: زن و شوهر میانسالی در حالیکه دست نوه کوچکشان را گرفته بودند وارد بانک شدند مرد فیش واریز نقدی را گرفت و شماره حساب را وارد کرد کودک دست مادر بزرگش را بدست داشت کارمند بانک مبلغ هنگفتی را که مرد به او تحویل داد واریز کرد و فیش کامپیوتری را به مرد باز گرداند مرد خوشحال از اینکه این کار هم تمام شده به سوی خانواده اش رفت تا بانک را ترک کند قبل از بیرون رفتن نگاهی به فیش انداخت تا از نتیجه کار امروزش مطمئن شود ناگهان با سرعت زیادی به سمت باجه برگشت.

مرد میانسال : قربان این شماره حساب اشتباهه
کارمند بانک : این همون شماره ایه که شما یادداشت کرده بودید
مرد میانسال : آقا این اشتباهه ، اشتباه شده ، آقا پولم ، آقا

و به یقه پیراهنش چنگ انداخت راه نفسش بند آمده بود

کارمند بانک : آقا نگران نباشید همین الان درستش میکنم الان سند اصلاحی میزنم

زن میانسال به سمت همسرش دوید وقتی فهمید شوهر هوایی برای نفس کشیدن ندارد زندگیش را بر باد فنا دید کارمندان بانک زن میانسال و کودک را به بیرون از بانک هدایت کردند و با اورژانس تهران تماس گرفتند

زن در بیرون از بانک بلوایی به پا کرده بود دائم با پسرش حسین تماس میگرفت به دخترش زهرا زنگ میزد بدادم برسید، کودک در کنار زن می لرزید و نمی دانست چه می گذرد

اورژانس تهران مثل همیشه با تاخیر یک ربعه به مرد رسید درب بانک را بستند و مشتریان را به بیرون از بانک هدایت کردند دقایقی بعد پزشک اورژانس زن را از در پشتی بداخل بانک هدایت کرد و فریاد زن بود که تا چند خیابان آنطرف تر شنیده میشد . سرعت حضور پلیس البته بیشتر از اورژانس تهران بود با صورتجلسه پلیس آگاهی همکاری مرد میانسال و کارمند بانک به پایان رسید ، حسین بر یالین پدرش حضور یافته بود و کودک خود را در آغوش گرفته بود مادرش را به سمت ماشین هدایت میکرد و زیر لب میگفت : بابام بابام بابام

*********

تنها سوالی که امروز برام بی جواب موند اینه : چرا ما در مملکتی زندگی می کنیم که یک انسان بخاطر مساله ای که به سادگی قابل حل بود ، در گذشت و خانواده ای را بی پدر کرد؟